dinsdag 3 augustus - update
Door: AnneVanSchaik
Blijf op de hoogte en volg Anne
06 Augustus 2010 | Kenia, Nairobi
dinsdag 3 augustus
we gingen ontbijten om : 6.30 uur.
daarna stapte we allemaal in de bus.
we moesten 1 uur in de bus zitten toen heeft ard een giraf gezien,
en ik heb een gazzele gezien.
we kwamen aan op de eerste school en de kinderen in groene uniformen aan keken naar de bus en zagen dat er blanke mensen in zaten.ze rende naar een plek en gingen daar allemaal zitten dat waren 400 kinderen.
ze hadden stoelen voor ons neer gezet en 2 banken.
stein en ik moesten een paar kinderen een hand geven van jesseke.
en een van de kinderen kreeg perongeluk geen hand van stein daarom beet hij in zijn been.
een paar kinderen hadden allemaal liedjes gezongen met dansjes die waren wel grappig.
daarna gingen ze per groep zwaaien in de groepen zitten wel meer dan 40 kinderen.
daarna gingen ze alle groepen over het hele veld versprijden met hun leerraar.
we gingen de schoenen dozen uitdelen maar die zitten eerst nog in grotere dozen waar dan zon 10 dozen in gaan in een zon doos zaten 7 dozen en een hele grote beer ik had een klein doosje gepakt en de beer en aan een meisje gegeven en die was helemaal blij.
ik had weer zon speciale doos meegenomen en aan een meisje gegeven die hete : grace.
ze leek wel op Irene ook zo bescheiden en aardig.
ze vroeg wat de blokfluit was en ik speelde een liedje en ze probeerde het na te doen.
ik gaf haar het vriendschaps kettingtje en ze vond hem mooi.
grace heeft een vriendinnetje en die hete :Enn, dus ook Anne.
ik ging in het klaslokaal kijken van Anne en Grace het is daar echt anders naar net anders dan in de sloppenwijken.ik heb schoolbordkrijt aan de leerraar van Grace gegeven.
bedankt silvia en quinti voor het schoolbordkrijt!!!!!!!!!!!!!!!!!.
daarna gingen we naar de bus en op naar de volgende school.
op de volgende school haddden ze blauwe uniformen aan en ze gingen alle 700 zwaaien.
daarna gingen ze liedjes doen, de eerste was grappig.
daarna gingen een paar jongens dansen en eentje ging breakdansen
daarna gingen een aantal meisjes allemaal liedjes en dansjes doen.
ze gingen daarna in rijen staan van groep tot groep.
we gingen eerst de grote dozen open snijden.
toen we bij een paar dozen klaar waren gingen een aantal kinderen zelf een doos pakken.
dat was niet zo leuk vond ik.
maar het ging toch wel weer goed. stein mocht met een jongen mee naar huis hij hete: Timothy
daar was het wel wat beter dan in sloppenwijken bij daniel.
en Timothy gaf aan stein nog een hele zak fruit dat is voor hen heel erg duur.
daarna gingen we naar een restaurant en dan komen we opeens meer mensen van EDUKANS tegen dat was puur toeval.
toen we weer weg gingen met de bus hadden we een troep zeebra`s gezien in het wild.
bij het heron hotel eten slapen en op naar de volgende dag!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.
einde groeten ANNE
dinsdag 3 augustus
Vandaag staan we vroeg op. We gaan twee scholen bezoeken en er moeten 1000 dozen worden uitgedeeld. De scholen staan op het platteland.
Na een, soms hobbelige, rit komen we aan ij de eerste school. Daar staan de kinderen ons op te wachten. Driehonderd schoolkinderen in een groen uniform. Het ziet er indrukwekkend uit. Zo op een afstand ziet het er wel aardig uit, maar als je dichterbij komt zie je al gauw dat sommige truien gerafeld zijn en sommige broeken gescheurd.
Anne en Stein geven de kinderen een hand. Niet allemaal, dat is niet te doen. Een van de kinderen is het er niet zo mee eens dat hij geen hand krijgt van Stein bijt hem in z´n been! Later zegt zijn vader voor de grap dat hij had moeten terugbijten. Ja, maar ik wist niet wie het was. Tja, het was een donker kindje met groene kleren. Duidelijk signalement....alleen voldeden 300 kinderen daaraan. We konden er allemaal om lachen, ook Stein.
Nadat alle groepen zijn voorgesteld, wordt er gezongen. Wat een talenten!
Er wordt een hele ceremonie gehouden.
Daarna mogen Anne en Stein de dozen uitdelen. Dat gaat heel goed, ze hebben er veel plezier in. Anne geeft haar doos aan een meisje van 11 jaar oud; Grace. Het is, net als Irene uit de sloppenwijken, een lief en bescheiden meisje. Ze lijken zelfs een beetje op elkaar. Anne kan het bijzonder goed vinden met haar en komt mij steeds vragen om te vertalen. Ook vraagt Anne zelf dingen in het Engels aan Grace. Ze redt zich er goed mee.
Grace heeft een vriendinnetje dat Anne heet. Zij komt geregeld even meekletsen.
Ondertussen maak ik foto's. Op die manier krijg ik ook direct contact met de kinderen en dat is heel bijzonder. Heel blij laten ze zien wat ze hebben gekregen of ze komen vragen waar bepaalde dingen voor zijn.
Een kereltje loopt met zijn pas gekregen witte matrozenmutsje en zonnebril op. Dat ziet er echt prachtig uit. Hij komt naar me toe en zegt almaar "Thankyou, thankyou, thankyou." Ik zeg "you're welcome." En weer zegt hij "thankyou" en hij voegt eraan toe "God will like you more". Daar word ik wel een beetje ongemakkelijk van. Ik ben op alle fronten zo rijk....
Het is geweldig om te fotograferen tussen al die blije kinderen.
Vlak voordat we gaan wil Anne Grace nog even gedag zeggen. Grace zegt als laatste "When you are back in Holland, will you please remember me?"
Natuurlijk zullen we dat. We wijzen nog even naar de vriendschapsketting die ook zij van Anne heeft gekregen. Forever friends.
Anne heeft haar tweede vriendinnetje. Eigenlijk heeft ze er nog veel meer!
's Middags gaan we naar de volgende school. Waren de kinderen bij de eerste school redelijk ingetogen, hier worden we heel enthousiast onthaald. Dat swingt echt aan alle kanten.
De school staat tegen een heuvel en op die heuvel zitten 700 leerlingen die luidkeels zingen, aangevoerd door een groep prachtig geklede meisjes. Het werkt heel aanstekelijk en we worden er heel vrolijk van.
Bij het voorstellen begint het op te vallen dat er een golf van verbazing door de aanwezige kinderen gaat, als Johan vertelt dat Anne 9 jaar is en naar groep 7 gaat. Dat is daar heel ongewoon.
Het verdelen van de dozen verloopt hier in eerste instantie wat rommelig. De kinderen zijn zo enthousiast dat ze zelf de dozen beginnen te pakken. Al gauw loopt er iemand met een stok rond te schreeuwen dat ze rustig aan moeten doen, moeten gaan zitten met hun doos en moeten wachten met openen totdat iedereen wat heeft. Hij grapt dat hij zal slaan met zijn stok, maar dat doet hij natuurlijk niet.
Als Anne wat tasjes uitdeelt, dreigt ze bijna overlopen te worden maar al gauw schieten mensen haar te hulp. Het wordt ons maar weer al te duidelijk waarom het ons werd afgeraden om spullen uit te delen. Als er wat te halen valt, stuifen ze er allemaal op af. Logisch ook wel.
Bij het uitdelen van de dozen komen ook veel niet naar schoolgaande kinderen kijken. Ik kan me zo voorstellen dat het voor hen een extra reden zou kunnen zijn om toch naar school te gaan. Dat blijkt ook zo te zijn, hoor ik van Johan.
Stein mag nog met een jongetje mee naar huis. Zij hebben iets meer ruimte dan Daniel van de sloppenwijk maar ook dit houdt niet over.
Op we er naar toe, wordt Anne herkend op straat en ze roepen haar naam. Ze valt ook wel op met haar blonde haartjes.
we gingen ontbijten om : 6.30 uur.
daarna stapte we allemaal in de bus.
we moesten 1 uur in de bus zitten toen heeft ard een giraf gezien,
en ik heb een gazzele gezien.
we kwamen aan op de eerste school en de kinderen in groene uniformen aan keken naar de bus en zagen dat er blanke mensen in zaten.ze rende naar een plek en gingen daar allemaal zitten dat waren 400 kinderen.
ze hadden stoelen voor ons neer gezet en 2 banken.
stein en ik moesten een paar kinderen een hand geven van jesseke.
en een van de kinderen kreeg perongeluk geen hand van stein daarom beet hij in zijn been.
een paar kinderen hadden allemaal liedjes gezongen met dansjes die waren wel grappig.
daarna gingen ze per groep zwaaien in de groepen zitten wel meer dan 40 kinderen.
daarna gingen ze alle groepen over het hele veld versprijden met hun leerraar.
we gingen de schoenen dozen uitdelen maar die zitten eerst nog in grotere dozen waar dan zon 10 dozen in gaan in een zon doos zaten 7 dozen en een hele grote beer ik had een klein doosje gepakt en de beer en aan een meisje gegeven en die was helemaal blij.
ik had weer zon speciale doos meegenomen en aan een meisje gegeven die hete : grace.
ze leek wel op Irene ook zo bescheiden en aardig.
ze vroeg wat de blokfluit was en ik speelde een liedje en ze probeerde het na te doen.
ik gaf haar het vriendschaps kettingtje en ze vond hem mooi.
grace heeft een vriendinnetje en die hete :Enn, dus ook Anne.
ik ging in het klaslokaal kijken van Anne en Grace het is daar echt anders naar net anders dan in de sloppenwijken.ik heb schoolbordkrijt aan de leerraar van Grace gegeven.
bedankt silvia en quinti voor het schoolbordkrijt!!!!!!!!!!!!!!!!!.
daarna gingen we naar de bus en op naar de volgende school.
op de volgende school haddden ze blauwe uniformen aan en ze gingen alle 700 zwaaien.
daarna gingen ze liedjes doen, de eerste was grappig.
daarna gingen een paar jongens dansen en eentje ging breakdansen
daarna gingen een aantal meisjes allemaal liedjes en dansjes doen.
ze gingen daarna in rijen staan van groep tot groep.
we gingen eerst de grote dozen open snijden.
toen we bij een paar dozen klaar waren gingen een aantal kinderen zelf een doos pakken.
dat was niet zo leuk vond ik.
maar het ging toch wel weer goed. stein mocht met een jongen mee naar huis hij hete: Timothy
daar was het wel wat beter dan in sloppenwijken bij daniel.
en Timothy gaf aan stein nog een hele zak fruit dat is voor hen heel erg duur.
daarna gingen we naar een restaurant en dan komen we opeens meer mensen van EDUKANS tegen dat was puur toeval.
toen we weer weg gingen met de bus hadden we een troep zeebra`s gezien in het wild.
bij het heron hotel eten slapen en op naar de volgende dag!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.
einde groeten ANNE
dinsdag 3 augustus
Vandaag staan we vroeg op. We gaan twee scholen bezoeken en er moeten 1000 dozen worden uitgedeeld. De scholen staan op het platteland.
Na een, soms hobbelige, rit komen we aan ij de eerste school. Daar staan de kinderen ons op te wachten. Driehonderd schoolkinderen in een groen uniform. Het ziet er indrukwekkend uit. Zo op een afstand ziet het er wel aardig uit, maar als je dichterbij komt zie je al gauw dat sommige truien gerafeld zijn en sommige broeken gescheurd.
Anne en Stein geven de kinderen een hand. Niet allemaal, dat is niet te doen. Een van de kinderen is het er niet zo mee eens dat hij geen hand krijgt van Stein bijt hem in z´n been! Later zegt zijn vader voor de grap dat hij had moeten terugbijten. Ja, maar ik wist niet wie het was. Tja, het was een donker kindje met groene kleren. Duidelijk signalement....alleen voldeden 300 kinderen daaraan. We konden er allemaal om lachen, ook Stein.
Nadat alle groepen zijn voorgesteld, wordt er gezongen. Wat een talenten!
Er wordt een hele ceremonie gehouden.
Daarna mogen Anne en Stein de dozen uitdelen. Dat gaat heel goed, ze hebben er veel plezier in. Anne geeft haar doos aan een meisje van 11 jaar oud; Grace. Het is, net als Irene uit de sloppenwijken, een lief en bescheiden meisje. Ze lijken zelfs een beetje op elkaar. Anne kan het bijzonder goed vinden met haar en komt mij steeds vragen om te vertalen. Ook vraagt Anne zelf dingen in het Engels aan Grace. Ze redt zich er goed mee.
Grace heeft een vriendinnetje dat Anne heet. Zij komt geregeld even meekletsen.
Ondertussen maak ik foto's. Op die manier krijg ik ook direct contact met de kinderen en dat is heel bijzonder. Heel blij laten ze zien wat ze hebben gekregen of ze komen vragen waar bepaalde dingen voor zijn.
Een kereltje loopt met zijn pas gekregen witte matrozenmutsje en zonnebril op. Dat ziet er echt prachtig uit. Hij komt naar me toe en zegt almaar "Thankyou, thankyou, thankyou." Ik zeg "you're welcome." En weer zegt hij "thankyou" en hij voegt eraan toe "God will like you more". Daar word ik wel een beetje ongemakkelijk van. Ik ben op alle fronten zo rijk....
Het is geweldig om te fotograferen tussen al die blije kinderen.
Vlak voordat we gaan wil Anne Grace nog even gedag zeggen. Grace zegt als laatste "When you are back in Holland, will you please remember me?"
Natuurlijk zullen we dat. We wijzen nog even naar de vriendschapsketting die ook zij van Anne heeft gekregen. Forever friends.
Anne heeft haar tweede vriendinnetje. Eigenlijk heeft ze er nog veel meer!
's Middags gaan we naar de volgende school. Waren de kinderen bij de eerste school redelijk ingetogen, hier worden we heel enthousiast onthaald. Dat swingt echt aan alle kanten.
De school staat tegen een heuvel en op die heuvel zitten 700 leerlingen die luidkeels zingen, aangevoerd door een groep prachtig geklede meisjes. Het werkt heel aanstekelijk en we worden er heel vrolijk van.
Bij het voorstellen begint het op te vallen dat er een golf van verbazing door de aanwezige kinderen gaat, als Johan vertelt dat Anne 9 jaar is en naar groep 7 gaat. Dat is daar heel ongewoon.
Het verdelen van de dozen verloopt hier in eerste instantie wat rommelig. De kinderen zijn zo enthousiast dat ze zelf de dozen beginnen te pakken. Al gauw loopt er iemand met een stok rond te schreeuwen dat ze rustig aan moeten doen, moeten gaan zitten met hun doos en moeten wachten met openen totdat iedereen wat heeft. Hij grapt dat hij zal slaan met zijn stok, maar dat doet hij natuurlijk niet.
Als Anne wat tasjes uitdeelt, dreigt ze bijna overlopen te worden maar al gauw schieten mensen haar te hulp. Het wordt ons maar weer al te duidelijk waarom het ons werd afgeraden om spullen uit te delen. Als er wat te halen valt, stuifen ze er allemaal op af. Logisch ook wel.
Bij het uitdelen van de dozen komen ook veel niet naar schoolgaande kinderen kijken. Ik kan me zo voorstellen dat het voor hen een extra reden zou kunnen zijn om toch naar school te gaan. Dat blijkt ook zo te zijn, hoor ik van Johan.
Stein mag nog met een jongetje mee naar huis. Zij hebben iets meer ruimte dan Daniel van de sloppenwijk maar ook dit houdt niet over.
Op we er naar toe, wordt Anne herkend op straat en ze roepen haar naam. Ze valt ook wel op met haar blonde haartjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
