zaterdag 31 juli 2010
Door: AnneVanSchaik
Blijf op de hoogte en volg Anne
02 Augustus 2010 | Kenia, Nairobi
zaterdag 31 juli 2010
toen we uit het vliegtuig gingen was het 5 uur s`ochtends.vroeg .
we moesten meer dan 1 uur wachten in de rij voor het visum.
we gingen de kofers van de band af halen dat was wel leuk.
gelukkig was er een bagagekar want de koffers waren zwaar vanwege de schoenendozen.
we liepen naar een soort van gang waar mensen met borden stonden.
wij gingen op het bord af waar op stond: holland kenia edukans .
de persoon die het bord droeg was :florense.
we liepen naar de bus en we reden naar het hotel.
en onze bagage werd naar boven gebracht door een picolo, gelukkig is er een lift.
we gingen even slapen en ik dacht dat het de volgende dag was. niet dus gewoon 2 uur verder.
we gingen daarna eten. nou ik had geen honger meer naar 10 happen want we hadden in het vliegtuig om 3 uur s`ochtends ontbeten, en om 10 uur s`avonds avond eten.vroeg en laat.
we hadden nog even gezwommen, stein, ard en ik. rrrrrrrrrrr koud was dat rrrrrrrr.
we hadden s`avonds en na het zwemmen nog even hallie gallie gedaan ik stein en ard.
en daarna slapen.
groetjes Anne
Zaterdag 30 juli 2010
Na een mooie landing komen we op tijd aan in Nairobi. Wat is de reis snel gegaan! Helaas gaat het aanvragen van een visum niet zo snel.... We blijken een goed instinct te hebben om in de verkeerde rij te gaan staan; nl. die van de probleemgevallen.
Stein, Ard en Anne spelen Uno op de grond om de tijd door te komen. Dat cadeau kwam dus goed van pas, Iris!
Maar uiteindelijk krijgen we dan toch onze visa en kunnen we door de douane.
We ontmoeten onze contactpersoon, Florence. Zij draagt handschoenen! En ja, het is best koud in Kenia. Het is rond 10.00 uur als we bij ons hotel aankomen en besluiten om eerst even te gaan slapen. Het hotel ziet er perfect uit. Anne beseft maar al te goed in wat voor bijzondere positie zij verkeert (ik ook trouwens...). Ze zegt: ik ben bijna de jongste, en de kleinste van de klas, maar dit... dit maakt niemand mee. Ook Anne is onder de indruk van het hotel. Hier kan ik wel een week blijven, zegt ze.
Na de lunch krijgen we een rondrit door Nairobi. Vanuit ons busje zien we veel bijzondere mensen en gebouwen. We knappen er allemaal van op. We waren toch wel brak van de gebroken nacht en het voelde in eerste instantie nog niet zo goed nadat we even geslapen hadden.
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik onder de indruk ben van deze stad. Wat me vooral opvalt is dat de mensen zo vriendelijk en gastvrij zijn. Dat merkten we in ons hotel ook al.
Het straatleven is druk! Bij het National Park gaan we niet naar binnen, maar dansen Stein, Ard en Anne even mee wel met de Masai. En ja hoor, er wordt druk gesprongen!
Ook gaan ze met wat kinderen op de foto. Wat zijn het een mooie kinderen, kleine fotomodelletjes in de dop.
Als ik een poosje later -op afstand- de sloppenwijken zie, word ik toch wel stil. En dan zijn we nog niet eens ín de sloppenwijken. Het zijn de grootste sloppenwijken van Afrika. Maandag gaan de kinderen daar dozen uitdelen.
We gaan bij een vriendin van Florence langs. Haar dochtertje is die dag 1 jaar geworden en dat wordt in een grote ruimte gevierd. Het lijkt een beetje op een grote overdekte loods. Er zijn daar meerdere feestjes, 15 maar liefst. Er wordt druk gegeten en gedronken en er is een soort van slagerij waar het vlees ter plekke wordt bereid.
Na het eten in het hotel, drinken we nog wat en dan gaan we -vol van allerlei indrukken- naar bed.
groetjes Joke
toen we uit het vliegtuig gingen was het 5 uur s`ochtends.vroeg .
we moesten meer dan 1 uur wachten in de rij voor het visum.
we gingen de kofers van de band af halen dat was wel leuk.
gelukkig was er een bagagekar want de koffers waren zwaar vanwege de schoenendozen.
we liepen naar een soort van gang waar mensen met borden stonden.
wij gingen op het bord af waar op stond: holland kenia edukans .
de persoon die het bord droeg was :florense.
we liepen naar de bus en we reden naar het hotel.
en onze bagage werd naar boven gebracht door een picolo, gelukkig is er een lift.
we gingen even slapen en ik dacht dat het de volgende dag was. niet dus gewoon 2 uur verder.
we gingen daarna eten. nou ik had geen honger meer naar 10 happen want we hadden in het vliegtuig om 3 uur s`ochtends ontbeten, en om 10 uur s`avonds avond eten.vroeg en laat.
we hadden nog even gezwommen, stein, ard en ik. rrrrrrrrrrr koud was dat rrrrrrrr.
we hadden s`avonds en na het zwemmen nog even hallie gallie gedaan ik stein en ard.
en daarna slapen.
groetjes Anne
Zaterdag 30 juli 2010
Na een mooie landing komen we op tijd aan in Nairobi. Wat is de reis snel gegaan! Helaas gaat het aanvragen van een visum niet zo snel.... We blijken een goed instinct te hebben om in de verkeerde rij te gaan staan; nl. die van de probleemgevallen.
Stein, Ard en Anne spelen Uno op de grond om de tijd door te komen. Dat cadeau kwam dus goed van pas, Iris!
Maar uiteindelijk krijgen we dan toch onze visa en kunnen we door de douane.
We ontmoeten onze contactpersoon, Florence. Zij draagt handschoenen! En ja, het is best koud in Kenia. Het is rond 10.00 uur als we bij ons hotel aankomen en besluiten om eerst even te gaan slapen. Het hotel ziet er perfect uit. Anne beseft maar al te goed in wat voor bijzondere positie zij verkeert (ik ook trouwens...). Ze zegt: ik ben bijna de jongste, en de kleinste van de klas, maar dit... dit maakt niemand mee. Ook Anne is onder de indruk van het hotel. Hier kan ik wel een week blijven, zegt ze.
Na de lunch krijgen we een rondrit door Nairobi. Vanuit ons busje zien we veel bijzondere mensen en gebouwen. We knappen er allemaal van op. We waren toch wel brak van de gebroken nacht en het voelde in eerste instantie nog niet zo goed nadat we even geslapen hadden.
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik onder de indruk ben van deze stad. Wat me vooral opvalt is dat de mensen zo vriendelijk en gastvrij zijn. Dat merkten we in ons hotel ook al.
Het straatleven is druk! Bij het National Park gaan we niet naar binnen, maar dansen Stein, Ard en Anne even mee wel met de Masai. En ja hoor, er wordt druk gesprongen!
Ook gaan ze met wat kinderen op de foto. Wat zijn het een mooie kinderen, kleine fotomodelletjes in de dop.
Als ik een poosje later -op afstand- de sloppenwijken zie, word ik toch wel stil. En dan zijn we nog niet eens ín de sloppenwijken. Het zijn de grootste sloppenwijken van Afrika. Maandag gaan de kinderen daar dozen uitdelen.
We gaan bij een vriendin van Florence langs. Haar dochtertje is die dag 1 jaar geworden en dat wordt in een grote ruimte gevierd. Het lijkt een beetje op een grote overdekte loods. Er zijn daar meerdere feestjes, 15 maar liefst. Er wordt druk gegeten en gedronken en er is een soort van slagerij waar het vlees ter plekke wordt bereid.
Na het eten in het hotel, drinken we nog wat en dan gaan we -vol van allerlei indrukken- naar bed.
groetjes Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
